bizmut
Encyklopedia PWN
diamagnetyzm
fiz. zjawisko powstawania w materiale namagnesowania skierowanego przeciwnie do przyłożonego z zewnątrz pola magnetycznego;
[gr.],
m. we wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Turyngia, nad Białą Elsterą.
najcięższe jądra o czasie życia wydłużonym wskutek silnych efektów struktury powłokowej (jądrowe modele);
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 27;
geol. dawne, obecnie rzadko stosowane, górnicze określenie kopalin metali kruchych (np.: antymonu, arsenu, bizmutu) i ciężkich (np.: cynku, miedzi, molibdenu, ołowiu), zawierających minerały cechujące się doskonałym metalicznym połyskiem i kruchością;
La Oroya
m. w Peru, w Kordylierze Zachodniej (Andy Północne), na wys. 3717 m;
[la orọja],
